จะว่าไปแล้วความรัก ก็เหมือนหลุมพรางอย่างหนึ่งเหมือนกัน...
คุณเคยสังเกตบ้างมั้ยว่า...ตอนเวลาที่เราเริ่มมีความรัก
เรามักไม่ค่อยสนใจอยากที่จะหาเหตุผลให้มันสักเท่าไหร่...
ตรงกันข้ามกับเวลาที่จะเลิกรักกัน
ต่างฝ่ายต่างหาเหตุผลมากล่าวอ้างกันน่าดู
ทั้งๆ ที่จริงแล้วมันไม่น่าจะเป็นอย่างนั้น...
เชื่อว่าหากเราเรียนรู้และเข้าใจ...
เหตุผลแห่งความรักไปพร้อมๆ การเริ่มต้นและในขณะที่ความรักยังอยู่..
ทุกสิ่งทุกอย่างบนถนนสายนี้..ก็คงไม่วิบากจนเกินไป...
แม้อาจมีสะดุดบ้าง...
แต่ก็คิดว่าคงไม่ยากที่จะประคับประคองให้ตลอดรอดฝั่ง...
หลายสิ่งในชีวิต เราก็เพิ่งเข้าใจเมื่อเราเริ่มโตเป็นผู้ใหญ่
บางอย่างเราคิดว่าเราทำเป็นมาตลอด...ทั้งที่จริงเราอาจทำไม่เป็นก็ได้...
อย่างเรื่องการหายใจ..เราคิดว่าเราหายใจมาตั้งแต่ออกจากท้องแม่...
จู่ๆ ก็มีคนมาบอกว่าเราหายใจไม่เป็น...
จากนั้นเขาก็สอน..จนเราได้รู้จักคำว่า..."สมาธิ"...
ปัจจุบัน มีการสอนให้คนคิด...จนเมื่อได้สัมมผัสจึงรู้ได้ว่า
"การคิดเป็น"...สำคัญเพียงใด....
มันก็คงคล้ายๆ กับความรัก
เราไม่เคยสงสัยเมื่อเวลาเรามีความรัก
เพราะคิดว่าใครๆ ก็รักได้ทั้งนั้น
แต่เมื่อเวลาผ่านไป...และเราพบว่า...
เส้นทางของความรักไม่ได้ไปถึงง่ายๆ อย่างที่คิด...
นั่นล่ะ...เราถึงสัมผัสได้ว่า...
"การรักเป็น" ก็จำเป็นและสำคัญมากเช่นกัน...
ไม่ปฏิเสธว่า ความรักนั้นต้องใช้ หัวใจและความรู้สึก นำทางเราไป...
แต่ถ้ามีเหตุผลที่ดีอยู่ข้างๆ ...และเราสามารถปรับสมดุลระหว่าง
"ความรู้สึก" "หัวใจ" กับ เหตุผลของสมองแล้ว...
โอกาสที่เราจะ "หลงทาง" ก็อาจจะไม่มีเลยก็ได้..
"จงใช้ความคิดเพื่อควบคุมตนเอง...แต่จงใช้หัวใจเพื่อควบคุมคนอื่น..."
You need to be a member of iMusic to add comments!
Join iMusic