ไม่มีรัก - - - ก็พยายามตามหาความรัก เค้าไม่รัก - - - ก็พยายามให้รัก รักแล้วเจ็บ - - - ก็พยายามเลิกรัก รักแล้วสุข - - - ก็พยายามรัก.....   เคยถามตัวเองไหม.......พยายาม มากไปรึเปล่า? ความรัก คงไม่ใช่สิ่งที่เราไปใช้ความพยายาม บังคับให้มันกลับกลายไปเป็นดังใจได้ ใครกำลังมีความรัก คงรู้ดีว่ามันก็มีทั้งสุขและทุกข์ ก็ต้องอยู่กะมันไปจัดการมันไป เจ็บกับมันไปสุขกับมันไป เรียนรู้มันไป......    รักคือก็คือรัก ไม่รักก็คือไม่รัก มีก็คือมี มาก็คือมา ความรักไม่มา เราก็รักใครไม่ได้คนบางคนเค้าไม่มา เราก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีน่ะแหละ...... รักก็ทุกข์แบบนึง ไม่รักก็ทุกข์อีกแบบนึง พยายามจะรัก หรือพยายามจะไม่รัก ดูจะทุกข์หนักกว่าเก่า แล้วก็ไปโทษความรักกันใหญ่ ทำไมไม่โทษใจตัวเอง ว่าาจะทำอะไรสักอย่าง ก็เริ่มรักตัวเองให้ดีที่สุดดีกว่า อย่าไปคิดว่ามันเป็นความเห็นแก่ตัว.. ถ้าตัวเองเรายังรักไม่ได้ จะรักคนอื่นได้..อย่างดี ได้อย่างไร?.....รักตัวเองให้เป็น ให้ดี ให้พอดี จะได้รักคนอื่นได้ดีเท่าๆกัน..... รักใครก็รักไป รักให้ดีไม่ต้องไปพยายามจะเลิกรัก ถ้ามันเจ็บแล้วก็ไม่ต้องไปพยายามให้มันคงทนชั่วนิจนิรันดร- - - ความรักก็เหมือนเรื่องอื่นๆในโลกแหละ มีอายุขัย เป็นอนิจจังสุดแต่ว่าอายุของเรา กับความรักของเราอันไหนมันจะยาวนานกว่ากันก็เท่านั้นเอง... สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกแย่ๆ นั้น .....บ่อยครั้งไม่น่ากลัวเท่ากับความรู้สึกแย่ที่เกิดขึ้นในจิตใจเราเองบาง บางเหตุการณ์ที่เลวร้าย ........อาจจะจบลงไปตั้งนานแล้ว แต่ตัวเรานี่แหละที่หยิบคำพูดการกระทำเหตุการณ์นั้น ๆ มาเปิดดู เปิดฟังในหัวเราซ้ำแล้ว ซ้ำอีกเหมือนกับคนอื่นเขาแทงเราได้แค่เพียงครั้งเดียว .... แต่ตัวเรานี่แหละ ที่หยิบมีดด้ามนั้นมาแทงตัวเราเองไม่ยอมจบ ไม่ยอมวาง....... ถ้าเราเฝ้าสังเกตจิตใจตัวเอง เราจะรู้ทันทีที่ใจหยิบมีด หยิบความคิดมาทิ่มแทงตัวเองเมื่อฝึกตามรู้ ตามดู ความรู้สึกนึกคิดของตนเองเราจะพบว่า ความคิดร้าย ๆ ความทรงจำที่ทิ่มแทงเข้ามาตลอดเวลาห้ามไม่ได้ บังคับควบคุมไม่ได้... นั่นทำให้เราได้รู้ความจริงอย่างหนึ่งคือ ตัวเราเอง เรายังควบคุมบังคับให้เป็นอย่างใจไม่ได้แล้วนับประสาอะไรกับ คนอื่นหรือเหตุการณ์อื่นที่เราอยากให้เป็นอย่างใจเราตลอดเวลา เวลาเราประสบปัญหาเพียงแค่คลายสิ่งที่ติดยึดนั้นเสียบ้าง ....ปัญหาก็คลี่คลายแต่เป็นเพราะเราไม่ยอมปล่อย จึงเกิดผลเสียตามมาอย่างมากมาย...ไม่คุ้มกับสิ่งที่ติดยึดเลยปัญหาทั้งหลายในชีวิตนั้น...... ถ้าเรารู้จักปล่อยวางเสียบ้างมันก็จะบรรเทาไปได้เยอะ....บ่อยครั้งการปล่อยวางไม่เพียงแต่เป็นจุดเริ่มต้นของการแก้ปัญหาเท่านั้น หากแต่เป็นทางออกจากปัญหาเลยทีเดียว- -เฮ้อออออออ!!!!!

ผู้ให้อภัยคือผู้ชนะ เมื่ออภัยได้แล้วจะเกิดปรากฎการณ์ดังนี้ 1. คุณคือผู้ชนะ เพราะคุณไม่แคร์เขาแล้ว …………. 2. คุณไม่ผูกมัดตัวเองกับหนามชีวิต หรือบาดแผลหัวใจต่อไปแล้ว เลิกเจ็บปวดกับมันเสียที………..3. สารความสุข Endophine ก็จะหลั่งในสมองมากขึ้น มีความสุขมากขึ้น………… 4. ชื่นชมตัวเองได้มากขึ้น เพราะว่าสามารถทำสิ่งที่ยากแต่สร้างสรรค์ได้แล้ว หัวใจคุณจะเปิดรับการรักคนอื่นได้มากขึ้นแทนการรักตัวเอง ซึ่งจะเป็นการสร้างเสน่ห์ให้กับตนเองตรงที่คุณรู้จัก รักคนอื่นได้มากขึ้นแทนการรักตัวเอง ซึ่งจะเป็นการสร้างเสน่ห์ให้กับตนเองตรงที่คุณรู้จัก รักคนอื่นได้มากนี่แหละครับ

เพื่อรักษาไว้ซึ่งชีวิตครอบครัวมีบางครั้งที่เราต้องทำในสิ่งที่ไม่อยากทำมีบ้าง บางครั้งที่เราต้องเลิกทำในสิ่งที่ชอบ เพื่อความก้าวหน้าของชีวิตครอบครัว มีบ่อยครั้งที่เราต้องรู้จักใช้สติต้องรู้จัก อดทน และให้อภัย ดูอย่างต้นไม้ซิมันไม่เคยที่จะผืนลิขิตของฤดูกาล มันไม่คิดจะขัดธรรมชาติเมื่อถึงคราวต้องทิ้งใบก็ยินยอมแต่โดยดี อดทนและอดทนเพื่อผลิใบ และดอกผลเมื่อฝนมาเพราะเมื่อเวลามาถึงทุกสิ่งจะดำเนินไปชีวิตที่เรียบง่ายคือชีวิตที่มีสุข

มีนิทานอยู่เรื่องนึง เรื่องมีอยู่ว่า อาจารย์ท่านหนึ่งลากเส้นตรงขึ้นมาเส้นหนึ่ง แล้วบอกให้นักเรียนลองทำให้เส้นตรงเส้นนี้สั้นลงโดยไม่ต้องลบ นักเรียนต่างหาวิธีทำให้เส้นตรงนั้นสั้นลงไม่ได้เพราะทุกคนติดอยู่กับภาพลักษณ์ของการลบเส้นเดิมทิ้งไปเพื่อให้เส้นเดิมสั้นลงไป อาจารย์ท่านนั้นจึงขอให้นักเรียนรายหนึ่งเขียนเส้นตรงเส้นใหม่ที่ยาวกว่าเส้นเดิม ภายหลังจากที่นักเรียนลากเส้นตรงเส้นใหม่ที่ยาวกว่าเดิมแล้ว อาจารย์ท่านนั้นอธิบายให้นักเรียนฟังว่า

"การที่มีคนลากเส้นตรงขึ้นมาเส้นหนึ่ง ไม่ว่าเส้นตรงที่ลากมาจะยาวแค่ไหน เราสามารถทำให้เส้นตรงนั้นสั้นลงไปได้โดยที่เราไม่จำเป็นต้องไปลบเส้นของคนอื่นให้สั้นลง แต่เราสามารถทำให้เส้นของคนอื่นสั้นลงโดยที่เราลากเส้นของเราให้ยาวขึ้น ยิ่งเราลากเส้นยาวออกไปมากเท่าไหร่เส้นเดิมที่ลากไว้ก็จะสั้นลงไปทุกที เปรียบเหมือนการที่ใครซักคนทำในสิ่งหนึ่งที่ดีอยู่ประสบความสำเร็จอยู่ เราไม่ควรให้ความอิจฉาริษามาก่อให้จิตของเรารุ่มร้อนและหาทางกลั่นแกล้งคนๆนั้นด้วยการหาทางทำลาย เหมือนกับการพยายามลบเส้นของคนอื่นให้สั้นลง ตรงกันข้ามควรจะยินดีกับความสำเร็จของคนอื่น เหมือนกับที่เรามองความยาวของเส้นตรงที่คนอื่นลากไว้ แต่เราหาทางพัฒนาตนเองให้ดีขึ้นเรื่อยๆเหมือนกับการพยายามลากเส้นตรงเส้นใหม่ให้ยาวขึ้นเรื่อยๆโดยไม่ไปลบเส้นของคนอื่น เส้นตรงที่เราลากก็จะยาวขึ้นเรื่อยๆ โดยเส้นเดิมที่เราลากไว้ก็จะสั้นลงไปเรื่อยๆโดยที่เราไม่จำเป็นต้องไปลบออกให้สั้นลง"

การคิดในเชิงสร้างสรรค์แบบนี้ทำให้จิตใจของเราโปร่งสบาย ไม่รุ่มร้อน เพราะเรารู้สึกว่าเราไม่ได้แข่งกับใครแต่เราแข่งกับตัวของเราเองอยู่ตลอดเวลาและเราไม่ได้ไปสร้างศัตรูหรือไปก่อเวรกับคนอื่น ตรงกันข้ามการแข่งขันระหว่างกันเป็นไปในทางเกื้อกูลกันทำให้ระบบโดยรวมมีการเติบโตอยู่ตลอดเวลาไปในทางที่เป็นบวก คงไม่สำคัญว่าคุณต้องชนะคนทั้งหมด สิ่งสำคัญคงอยู่ที่คุณพยายามชนะตัวของคุณเองอยู่ตลอดเวลาต่างหาก เพียงแต่เมื่อใดคุณสามารถชนะตัวของคุณเองได้ ชัยชนะที่ได้ก็จะมีความหมายและทำให้คุณเกิดความภูมิใจ และถ้าคุณยังไม่หยุดพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่อง คุณก็จะชนะตัวคุณไปเรื่อยๆ เมื่อคุณมองย้อนกลับมาเมื่อไหร่คุณก็จะมีแต่ความภูมิใจในชัยชนะที่ขาวสะอาด ชัยชนะที่เป็นแรงขับดันให้คุณพยายามพัฒนาตนเองให้ดีขึ้นเรื่อยๆ

การประสพความสำเร็จในชีวิตของแต่ละคนมีอยู่หลายวิธี บางครั้งผู้คนต่างพยายามเลียนแบบเส้นทางประสพความสำเร็จของผู้อื่น แต่เมื่อเดินตามเส้นทางนั้นกลับพบว่าไม่ประสพความสำเร็จนัก ความสำเร็จในชีวิตของผู้คนคงไม่จำเป็นต้องมีรูปแบบอย่างเดียวกันเสมอไป และเส้นทางไปสู่ความสำเร็จก็ไม่จำเป็นต้องเป็นเส้นทางเดียวกันเสมอไป สิ่งสำคัญน่าจะอยู่ที่ความสุขใจที่ได้เลือกเส้นทางที่เหมาะกับตนเองมากที่สุดมากกว่า

จงอย่าพยายามเลียนแบบเส้นทางไปสู่ความสุขของผู้อื่น เพราะนิยามความสุขของผู้คนต่างกัน ความสุขที่เราเห็นผู้คนอื่นมีความสุขกันอยู่ ถ้าเราไปอยู่ในสถานะนั้นเราอาจจะไม่มีความสุขอย่างที่เราเข้าใจก็ได้ สุขและทุกข์แท้จริงอยู่ที่ใจของเรากำหนดต่างหาก ลองมองทุกอย่าง อย่างเป็นกลางๆ ไม่เอาความรัก ความโลภ ความโกรธ ความหลง อคติ มาครอบงำ แล้ววันหนึ่งเราอาจจะค้นพบความหมายของคำว่าความสุขที่แท้จริงของตัวเราเอง    

จงอย่าทำ อย่านอนตื่นสาย อย่าอายทำกิน อย่าหมิ่นเงินน้อย อย่าคอยวาสนา อย่าเสวนาคนชั่ว อย่ามั่วอบายมุข อย่าดีแต่ตัว อย่าชั่วแต่คนอื่น อย่าฝ่าฝืนกฎระเบียบ อย่าเอาเปรียบสังคม อย่าหลงในโลกีย์ อย่าคิดเอาแต่ได้ อย่าใส่ร้ายคนดี อย่ากล่าววจีมุสา อย่านินทาพระเจ้า อย่าขลาดเขลาเมื่อมีทุกข์ อย่าสุขจนลืมตัว อย่าเกรงกลัวงานหนัก อย่าสะสมทิฐิ อย่าลืมตนเมื่อมั่งมี